رکود تورمی نتیجه تولید کم رمق
این اقتصاددان ادامه می‌دهد:«پس در اینجا می‌توان دریافت تولید چقدر مهم است در ایران نسبت به تقاضا. اگر در اقتصاد کشورهای اروپایی یا در کشور آمریکا رکود دیده می‌شود آن رکود ناشی از تقاضا است نه رکود ناشی از عرضه. یعنی تقاضا کاهش یافته، مصرف‌کننده و خریدار کم شده است و تولید محصولات صرفه اقتصادی ندارد و از همین رو هم تولید کم شده است. بنابراین رکود ایجاد شده است.»
بغزیان با بیان اینکه رکود تورمی نتیجه کم رونق بودن تولید در ایران است اظهار می‌دارد:« در ایران از یک سو به دلیل تحریم ها، مواد اولیه به دستمان نمی‌رسد و از دیگر سو قیمت ارز به ۳۰ هزار تومان رسیده است، علی رغم اینکه مصرف‌کننده قدرت خرید کالا را ندارد، لطمه بیشتر را تولید خورده است به همین دلیل قیمت‌ها افزایش یافته و این یعنی به صرفه نبودن تولید به خاطر افزایش هزینه و ایجاد یک رکود تورمی. رفع تنگناهای تولید، تامین مواد اولیه و رساندن ارز کافی و مناسب؛ تولید را به صرفه می‌کند که خود تولید منجر به اشتغال زایی و کاهش قیمت‌ها و افزایش توان خرید مردم می‌شود. »
ورود دستگاه قضائی به تولید
تولید در ایران به دلیل تحریم‌های اعمال شده از سوی آمریکا بیش از پیش اهمیت یافته است از همین رو نیز مسئولان رده بالای کشور در تلاشند تا گره‌های کور این صنعت را بگشایند هر چند که واگذاری‌های بی‌ضابطه واحدهای تولیدی، بیکاری هزاران کارگر و تعطیلی کارخانه‌ها گواه آن است که قوه مجریه تدبیری برای رونق بخشیدن به تولید در سر ندارد اما این بار قوه قضائیه می‌خواهد آستین بالا بزند و موانع را از میان بردارد آنطور که آیت الله رئیسی به تازگی گفته است:« تولید مسئله محوری امروز ماست دشمن به دنبال توقف چرخه تولید و افزایش بیکاری و ایجاد یاس و ناامیدی در کشور ماست و وظیفه ما در حوزه نظارت و قضاوت این است که با جلوگیری از توقف در چرخه تولید و حمایت از نیروی کار، دشمن را در رسیدن به هدف پلید خود ناکام بگذاریم.» اما اینکه چگونه دستگاه قضائی می‌تواند به صنعت تولید در کشور رونق ببخشد سوالی است که آلبرت بغزیان، استاد دانشگاه تهران در پاسخ به آن به حامی عدالت عنوان کرده است:« حضور قوه قضائیه در بخش‌هایی چون رفع مشکلات کارگران اهمیت می‌یابد. مسائل مربوط به کارگران واقعا به امر تولید لطمه زده است. دستگاه قضائی با ورود خود به پرونده‌های فساد اقتصادی واحدهای تولیدی و رسیدگی به شکایات، قدم بزرگی در رونق بخشیدن به تولید می‌تواند بردارد. نکته دیگر رفع موانع تولید از طریق اجرای قانون است که می‌بایست توسط قوه قضائیه صورت بگیرد. سازمان بازرسی کشور نیز از طریق نظارت‌های خود بر بخش‌هایی که در آن احتکار صورت می‌گیرد و به تولید‌کنندگان اجحاف شده است یا رسیدگی به بخشهای غیر تولیدی که به آن‌ها ارز اختصاص داده شده است، می‌تواند موانع پیش روی تولید را بردارد. رسیدگی به پرونده‌های قضائی که یک سوی آن تولید‌کننده و سوی دیگرش تامین‌کننده مواد اولیه است، بسیار حائز اهمیت است.»
رابطه تولید و توسعه یافتگی
اریک رینرت اقتصاددان نروژی در کتاب « چگونه کشورهای غنی، ثروتمند شده و چرا کشورهای فقیر بی‌چیز ماندند» بیان می‌کند که کشورهای ثروتمند و قدرتمند از یک بخش تولید غنی و با کیفیت برخوردار بوده‌اند و علت پیشرفت و توسعه اقتصادی کشورهایی چون انگلستان از قرن نوزدهم و بعد از آن آلمان، ژاپن و روسیه رونق صنعت تولید آن‌ها بوده است. در قرن معاصر نیز کره، تایوان، سنگاپور و چین شاه کلید توسعه یافتگی را یافته‌اند و بخش تولید خود را رونق بخشیده اند. هادی حق شناس، استاندار استان گلستان و اقتصاددان علت پیشی گرفتن این کشور‌ها در توسعه یافتگی اقتصادی نسبت به سرزمین‌های درحال توسعه همچون ایران را اینگونه برای حامی عدالت توصیف می‌کند:« تفاوت کشورهای توسعه یافته با کشورهای در حال توسعه در امر تولید در ۲- ۳ نکته کلیدی نهفته است. نخست آن که در کشورهای توسعه یافته هزینه تولید پایین‌تر از کشورهای درحال توسعه است درآنجا هم بهره وری افزایشی است و هم کارایی. زمانی که همه معیارها را ثابت در نظر بگیریم یک کارخانه در یک کشور توسعه یافته ۲Aمحصول تولید می‌کند اما همان کارخانه در کشور در حال توسعه ۱Aتولید می‌کند، این امر منجر به آن می‌شود که کالا در کشورهای درحال توسعه گران‌تر عرضه می‌شود و در توسعه یافته ارزان تر. »
این اقتصاددان ادامه می‌دهد:« مثال ساده آن این است که موزی که در ایران تولید می‌شود از موزی که از خارج وارد کشور می‌شود گران‌تر است. این موضوع در مورد سایرکالاها هم صدق می‌کند و به همین دلیل هم بخشی از کالاها به صورت قاچاق وارد کشور می‌شوند برای اینکه ارزان‌تر ارائه شوند. دلیل دیگر این است که در کشوری مثل ما که نرخ تورم آن دو رقمی است، هزینه مالی پروژه هم، روند افزایشی دارد. وقتی هزینه مالی پروژه‌ای افزایشی است و کارایی و بهره وری آن کاهشی است، این اتفاق منجر به آن می‌شود که در نهایت تولید در کشورهای توسعه یافته رونق بگیرد و در کشورهایی همچون ایران کم رونق باشد. به طور مثال ما در یک هکتار به طور میانگین ۴ تن گندم برداشت می‌کنیم کشوری توسعه یافته
