یک روز طبق معمول در دفترم مشغول رسیدگی به پرونده‌ی موکلانم بودم که خانمی تماس گرفت تا برای مشاوره به دفترم بیاید. چیزی به پایان زمان کار دفترم نمانده بود، برای همین از او خواستم تا روز دیگری به دفتر بیاید، ولی او اصرار داشت که هر چه زودتر به دفتر مراجعه کند. با این که آخر وقت بود و خسته بودم، پذیرفتم. او نیز کمتر از نیم ساعت بعد خودش را به دفترم رساند. وقتی مشکل و دلیل مراجعه‌اش را به دفترم گفت، خستگی روز از یادم رفت. دیگر می‌توانستم آن همه پریشانی و اضطرابش را درک کنم.
او گفت:«سال‌ها پیش با پسرعمویم ازدواج کردم و از او فرزندی نیز دارم. خودم شاغل هستم و از یکی از موسسات غیردولتی درآمد ماهیانه‌ی خوبی هم دارم. وجود همین درآمد هم باعث شده است که زندگی‌ و فرزندم را حفظ کنم. چون همسرم که چند ماه پیش از او جدا شده‌ام، هیچ وقت درآمد ثابت و یا دست‌کم مناسبی نداشت و بسیاری از روزهای سال بی‌کار بود. می‌شود گفت تنها کاری که از پسش برمی‌آمد، کلاهبرداری بود، آن هم نه خیلی خوب، چون بارها به زندان رفت و چندین بار نیز با کمک من از زندان بیرون آمد. ولی افسوس که هر بار به محض بیرون آمدن از زندان کلاهی از سر دیگری برمی‌داشت و دوباره راهی زندان می‌شد.
بار آخری که به زندان رفت با حبس طولانی‌تری رو به رو بود و از سوی دیگر من که دیگر از زندان رفتن‌ها، آبروریزی‌ها و کلاهبرداری‌هایش خسته شده بودم، تصمیم گرفتم تلاشی برای بیرون آمدنش از زندان نکنم. در ضمن این که عزمم را هم جزم کردم تا طلاقم را از او بگیرم. وقتی به او این پیشنهاد را دادم، پذیرفت. خوشحال بودم که بالاخره با جدا شدنمان موافقت کرده است.
یک روز که به ملاقاتش رفتم، از من خواست که وکیلی به زندان بفرستم تا با وکالتی که به او می‌دهد، امور مربوط به طلاق را پیگیری کند. آن روز پیش از این پیشنهاد کمی به من خیره ماند، درست مثل وقت‌هایی که نقشه‌ای می‌خواست بریزد. ولی راستش وقتی پس از آن تامل چند دقیقه‌ای این پیشنهاد را داد، دلم برایش سوخت. ولی دیگر دلم نمی‌خواست تصمیمم را عوض کنم. برای همین قرار شد تا وکیلی پیدا کنم و به زندان بفرستم. همین کار را هم کردم و وکیل به زندان رفت و وکالت‌نامه طلاق را از شوهرم گرفت. بعد از آن من و وکیل، به وسیله آن وکالت‌نامه که در سه نسخه‌ی اصلی امضا شده، که یکی از آن‌ها نزد همسرم بود، به دفتر طلاقی رفتیم و طلاق به طور کامل انجام و صیغه‌ی طلاق نیز جاری شد. آن روز توانستم در دلم تمام بدی‌هایی را که سال‌ها در حق من و فرزندمان کرده بود نادیده بگیرم و او را ببخشم. ولی این آرامش دیری نپایید، چون به یکباره با تماسی از او رو به رو شدم که باور نکردنی بود. او ادعا می‌کرد که حق فرجام‌خواهی را در وکالتنامه‌ قید نکرده است، در حالی که من این حق را از خودم سلب و ساقط کرده‌ام، و هم این‌که رای بدوی نیز به او ابلاغ نشده، پساو از موقعیت استفاده کرده و فرجام‌خواهی خواهد کرد.
وقتی تماس گرفت و این را گفت، با برگه وکالت به دفتر وکیلم رفتم. برگه‌ای که دست من بود با برگه‌ای که دست وکیل بود کمی تفاوت داشت. از آن جا که وکیل آن روز در زندان، کاغذ کاربن به همراه نداشته است، ناچار وکالت‌نامه را در سه برگه‌ی جداگانه می‌نویسد، برای همین یکی دو بند در هر کدام از برگه‌ها کم و زیاد شده بود. همسرم نیز از این فرصت به خوبی استفاده کرده و می‌خواست از این راه هم بهره‌برداری کند.
درواقع آخرین کلاهبرداری او در طول زندگی مشترکمان از خود من بود! او ادعا می‌کرد که رای به او ابلاغ نشده، از این رو ادعای فرجام‌خواهی داشت. پرونده ما راهی دیوان شد و به دلیل ایرادی که در بعضی از بخش‌های رای وجود داشت، رای طلاقم نیز نقض شد، در حالی که برای باری دیگر ازدواج کرده بودم. اکنون پرونده ما ارجاع شده است به شعبه‌ی هم‌عرض؛ و با این مشکلی که پیش آمده، دیگر زندگی‌ و سرنوشتم هم در خطر است!»
وقتی پرونده را دیدم متوجه شدم با این که اشتباهاتی در پرونده رخ داده است اما ادله و مستندات جوری هست که پیداست آن زن ذی‌حق است. برای همین اعلام وکالت کردم. لوایحی را که متکی به نمونه آرای صادر شده از دیوان عالی کشور بود را به همراه یک تحلیل حقوقی مناسب به شعبه هم‌ عرض ارائه کردم. دادگاه محترم نیز با دقت کافی موضوع را رسیدگی کردند. و به لطف خدا در مرحله بدوی رای به نوعی صادرشد که به نفع موکلم بود. به این ترتیب که با اصلاح بخش‌هایی از رای که ایراداتی داشت، رای صادر شد و بخش‌های دیگر رای به اعتبار خود باقی ماند.
به لطف خدا این رای در مرحله تجدیدنظر خواهی،با تشخیص قضات محترم، بدون این که از طرفین دعوتی صورت بگیرد، مشخص شد که رای طلاق صحیحا صادر شده است. به این ترتیب، خلاهایی که در رای منقوض وجود داشت نیز بر طرف شد.هر چند که موکل من ناچار شد از مهریه صرف‌نظر کند، و همانطور که در وکالت‌نامه‌ی قبلی توافق شده بود، حضانت فرزندش را به دست بیاورد، ولی همسرش با این‌که فرجام‌خواهی کرده بود، نتوانست مشکلی برای او ایجاد کند.
این پرونده می‌تواند نشان دهد که دقت در امر وکالت به راستی مهم است. از سوی دیگر وکیل باید صورت مسئله را خوب درک کند. مقدمه‌ی تجویز راهکار و دفاع از موکل، تشخیص مشکل است. دقت و درک پرونده می‌تواند مقدمه‌ی خوبی برای حل پیچیده‌ترین پرونده‌ها باشد.