الف- یک مرکز تربیت وکیل نوعی قدرت انحصاری به آن می دهد و به تبع آن این مرکز دیگر نیازی به رقابت با سایر مراکز رقیب نخواهد داشت. این یک تجربه جهانی است که رقابت می تواند سبب بهبود بهره وری شود و عدم رقابت نوعی سکون و عدم تلاش برای بهینه کردن کیفیت خدمات را بوجود می آورد از طرفی انحصارگر می تواند قیمت خدمات خود را بالا برد بدون اینکه نیازمندان خدمات حقوقی را با بالا بردن نرخ خدمات از دست دهد، لذا متضرر نهایی مردم نیازمند اینگونه خدمات خواهند بود.
ب- مسئولان محترم در سالیان گذشته به دلیل کمبود امکانات تربیت بیشتر دانشجو در دانشگاه‌های دولتی مبادرت به تاسیس دانشگاه‌های غیر انتفاعی از جمله دانشگاه آزاد یا پیام نور نمودند این دانشگاه‌ها نخبگان فراوانی را تحویل جامعه دادند. در حال حاضر هم شاید بتوان گفت اکثریت وکلای کانون‌های وکلا دانش آموخته دانشگاه آزاد یا پیام نور هستند. این دانشگاه‌ها علاوه بر امکان اشتغال بیشتر برای اساتید حقوقی زمینه ساز ورود به حرفه وکالت تعداد زیادی از فارغ التحصیلان حقوق به کانون‌های وکلا شدند؛ لذا اساتید محترمی که مدرس اینگونه
دانشگاه‌ها هستند و ردای وکالت نیز بر تن دارند یا سایر وکلای دانش آموخته دانشگاه‌های غیر انتفاعی چگونه می توانند به نقش موثر چندین مرکزمستقل تربیت دانشجو که زمینه ساز امرار معاش و اشتغال آنها در حرفه مورد علاقه شده است را بعد از رسیدن به مقصود فراموش کرده یا به فکر دیگران نبوده و اکنون به گونه دیگربیندیشند؟!
ج- با کمی مطالعه مستندات قانونی مرتبط با تاسیس مرکز وکلا می‌توان اثبات کرد که وکلای محترم این مرکز کاملا مستقل هستند، اما فرض می‌کنیم که وکلای مرکز وکلا استقلال کامل در دفاع از موکل را ندارند؛ اکنون سوال این است که آیا هیچ مقرره قانونی که جلوی مراجعه مردم به وکلای محترم کانون‌های وکلا که ادعای استقلال را دارند بگیرد وجود دارد؟ پاسخ منفی است: در نتیجه معلوم است که مردم شریف ایران می توانند به هر وکیلی که مصلحت دانستند مراجعه کنند ضمنا وکیل معتقد و آزاده در هر جا که تربیت شود آزاده است وآخرت خود را به زندگی دنیوی نخواهد فروخت. همچنین بنا‌بر آمار موجود اکثریت مردم نیازمند خدمات حقوقی ترجیح می دهند به وکیل مراجعه نکرده و شخصا دعاوی مربوطه را پیگیری کنند، آیا این امر نمی تواند ناشی از این باشد که در حال حاضر دغدغه اصلی مردم گران بودن حق الوکاله‌ها است نه دغدغه استقلال کانون‌های وکلا؟
مگر غیر این است که افزایش تربیت وکیل توسط مرکز وکلا سبب به صرفه شدن حق الوکاله‌ها برای موکلان نیز خواهد شد تا یکی از دغدغه‌های مردم نیازمند خدمات حقوقی کمتر شود و اساسا استفاده از مزیت ده‌ها هزار حقوقدان بیکار و تربیت بخشی از آنها توسط مرکز وکلا برای نزدیکتر شدن به رقابت کامل در حرفه وکالت می تواند نیاز به وکیل تسخیری یا معاضدتی که در شان اکثریت مردم شریف ایران نیست را به حداقل رساند.
د- فرض کنید که بنا به دلایلی شغلی آزاد داشته و ورشکسته شده اید سپس تصمیم می گیرید در سن ۴۷ سالگی رو به تحصیلات حقوقی بیاورید و موقع فارغ التحصیلی ۵۱ ساله می‌شوید. بدیهی است با این شرط سنی نمی توانید در آزمون کانون وکلا شرکت کنید زیرا حداکثر سن برای شرکت در آزمون کانون‌های وکلا ۵۰ سال است؛ آیا این که امثال این فرد می توانند در آزمون مرکز وکلای قوه شرکت نماید چون شرط سنی حداکثر تا ۶۵سال را دارد در اثر تلاش برای عدم برگزاری آزمون مرکز وکلای قوه نور امید را در دل اینگونه فارغ التحصیلان حقوق خاموش نمی‌کند؟ در حالی که اکثر وکلای کانون تا لحظه دیدار معبود بازنشسته نمی‌شوند آیا این امر را نمی توان یکی از محاسن رقابتی شدن دانست ؟
و- آیا این یکی از طنزهای تلخ تاریخ وکالت در ایران نخواهد بود، گروهی که مدعی یک بال فرشته عدالتند و کمبود امکانات و زیرساخت را آن هم در دنیای ارتباطات کنونی برای افزایش وکیل مطرح می کنند مخالف استفاده از امکانات مرکز وکلا برای فزونی فرشته عدالت باشند؟!
*وکیل پایه یک دادگستری